Binlerce Dansöz Var

90'larda yaşayan herkes bilir. Eskiden (ev telefonlarının yoğun kullanıldığı dönemde) kötü bir haber geleceği zaman telefon acı acı çalardı. Gecenin 3'ünde telefon acı acı çalıyorsa, biz biliyorduk ki; ya cenaze olmuştu, ya kaza olmuştu. Telefonun melodisi ya da tınısı değişmiyordu elbette. Ama o acı haberde ne varsa acı acıydı işte.

 Yaklaşık 1 ay önceydi. Saat gecenin 3'üydü. Telefonum çalıyordu. Melodisi Serdar Ortaç'tan "Binlerce dansöz var" olduğu için, gayet eğlenceli bir şekilde çalıyordu. Uyuyor olmama rağmen müziğin de etkisiyle oynayarak uyandım. O kadar mutluydum ki; o an her şeyi bırakıp bir sahil kasabasına yerleşebilirdim. Telefonu hemen açmak yerine müziği sonuna kadar dinleyip, şarkıdan tad almak istedim. Dinledim de... 

 Neden sonra telefonumu açtım. Yüzüm öyle gülüyordu ki; ağzım şakaklarımdaydı. Arayan arkadaşımdı. Birden "olm xxx (şahıs) kaza geçirmiş, durumu ağır" dedi. Pat diye gerçeği yüzüme vurdu. Ben öylece kalakalmıştım. 

 Moralim çocuğun kaza geçirmesinden çok farklı bir şeye bozulmuştu. Madem gecenin 3'üydü, telefon neden acı acı çalmamıştı? Madem kötü bir haber alacaktım, neden "binlerce dansööööz var" sözleriyle uyanmıştım? İnanın ne yapacağımı bilemez durumdaydım. Çünkü acı haberi önceden anlayamadım. Telefon öyle bir çalıyordu ki; karşımdaki arkadaş "hesabına gecenin 3'ünde 10 bin TL yatırdım" diyecek sanmıştım. Hesapta 10 bin lira yoktu. 

 90'larda olsaydı böyle olmazdı. Gecenin 3'ünde telefon acı acı çalardı. "Binlerce dansööööz var" demezdi. Bu arada suç Serdar Ortaç'ın değil. Yanlış anlaşılmasın. Çünkü O 90'larda "Karabiberim, vur kadehlere hadi içelim, içelim her gece" diyordu. Telefon yine de (zrrrrr zrrrrr şeklinde) acı acı çalıyordu. Olayın Serdar Ortaç'la alakası olmadığı aşikar.

 Şimdi telefonumun melodisini değiştirdim. Telefonum sırf acı acı çalsın diye Emrah'tan "Sensiz ben nefes alamam, buralarda hiç duramam" şarkısını melodim olarak kaydettim. İçim biraz daha rahatladı. En azından gece çalarsa telefonum acı acı çalacak.

 Yalnız tek korkum kaldı. Ya arkadaşım hesabıma 10 bin TL yatırırsa ve beni gecenin 3'ünde ararsa ne yapacağım? Telefon acı acı çalıp, mutlu bir haber alırsam ne olacak? İnanın bunu kaldırabilecek miyim, hiç bilmiyorum...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bazen Uraz Olası Gelir İnsanın

Resim
Bir sabah uyanıyorsun. Ve dev bir Uraz'a dönüşmüşsün. Ya da hep Uraz'mışsın da şu an yaşadığın bir rüyaymış. Uraz isimli arkadaşları karşıma almak istemeden yazıya başlamak istiyorum. İsminizi kötülemeyeceğim, aksine öveceğim.  İsimlerle ilgili çok ilginç şeyler oluyor. İsimlerin insanların hayatını değiştirdiğini düşünüyorum. Hatta hayat akışı, verilen isimlere göre şekilleniyor. Mesela Zubizaretta diye meşhur bir kaleci vardı. Şu an oynamıyor ama döneminin en büyük kalecilerindendi. Şimdi size soruyorum; herhangi birinin adı Zubizaretta olsa zaten dünyanın en iyi kalecilerinden biri olmaz mı? İsterseniz deneyin. Şu an etrafınızda yeni doğan herhangi bir çocuğa Zubizaretta ismini verin. Yaklaşık 20 yıl sonra haklı olduğumuzu göreceksiniz. Herhangi biri Zubizaretta ismine sahip olsa zaten dünyaca meşhur bir kaleci olur. Yani adınız Zubizaretta olduktan sonra ekstra bir şey yapmanıza gerek yok. İdman bile yapmasanız bu iş olur. Şimdi dönelim Uraz ismine. Geçen gün biri boş
Devamı

Çay, Şifo Mehmet ve İlgi Bende

Resim
İlgi çekmeyi hep sevdim. İlgi çekmek için çok uğraşmıştım. İlgiyi üstüme çekmeyi de birkaç yolla halletmeye çalıştım. Mesela, daha önce "Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı"nda çay içmediğimden bahsetmiştim. Ve sırf ilgi çekmek için olduğunu belirtmiştim. Benim ilgi çekme yöntemim de buydu. Beni tanıyanların, tanımayanlara; "Fikret mi? O çay içmez. Ömrü boyunca içmedi" demeleri çok hoşuma giderdi. Siz hiç Türkiye gibi bir ülkede çay içmemeyi başarmak ne demek bilir misiniz? Her gittiğim, oturduğum ortamda bütün konuşmanın benim çay içmememin etrafında dönmesinin nasıl bir haz olduğunu bilemezsiniz.  Konumuz çay değil. Başka bir ilgi çekme çabamı yazmak istiyorum. Ama çay kadar başarılı değil. Hatta hiç başarılı değil. Çok kötü. Yıl 1995-1996... İlkokul 2. ya da 3. sınıftayım. Her sabah okula heyecanla geliyorum. Nedeni ise ilkokul öğretmenimiz her sabah güncel haberleri öğrencilere anlattırıyor. Ve ilk ders tamamen güncel haberlerle geçiyor. Herkes siyasi hab
Devamı

Teyzeler!

Resim
Teyzeler... Annenizin kardeşi olan teyzeler değil... Gerçek teyzeler... Her yerde olan teyzeler... Otobüs, minibüs, metro ve metrobüs... Teyzeler... Son zamanlarda hep aynı kabusu görüyorum. O rüyaları bilirsiniz. Yatağınızdasınız. Ama ne uyuyorsunuz ne de uyanıksınız. Tam araftasınız. Ben de birkaç gecedir kendimi bu halde buluyorum. Yataktayım. Uyanığım ya da uyuyorum. Vücudumu kaldıramıyorum. Odamın ucunda bir teyze beliriyor. Elinde bazen bir çocuk, bazen bir çanta. Çok uzaklardan bir ses duyuyorum;  "Tüüü, yazık sana! İnsan yer verir. " Sonra  yatağımdan  kaldıramadığım vücudumu birden kaldırıyorum. Ayağa kalkıyorum. Teyze yerime yatıyor. Ben ise ayakta uyumaya devam ediyorum. Üstelik bir teşekkür bile etmiyor. Toplu taşıma araçları kullananlar bilirler. Toplu taşıma araçlarının gerçek sahipleri belediyeler değildir. Her yolcunun çekindiği, herkesin korktuğu teyzeler; toplu taşıma araçlarının gerçek sahipleridir. Çünkü bir toplumun gelişm
Devamı